Zondag 7 augustus: Dindalshytta

Op de camperplaats zijn we als eerste wakker, we trekken onze bikini aan en gaan even lekker badderen in het meer. Op de video zie je de omgeving er als cadeau bij. 
Bij het ontbijt hebben we een brood waar we zelf de plakken van af snijden, lekker dik, jammie. We tikken de route in richting Trondheim en genieten wederom van het mooie uitzicht. Het landschap is wat anders. Het staat niet meer vol met dennenbomen maar nu veel loofbomen en struiken. De bodem is ook drassiger, veert wat meer. We rijden langs een meer waar het water zó mooi blauw is, op de foto zie je daar wel iets van terug, live is het nóg mooier! Op een informatiebord staan toeristische routes, Anne had er zelf al een hoop gemarkeerd in de reisgids, een vooruitzicht dat we nog meer mooie dingen gaan zien. Onderweg ligt een spoorlijn in de nabijheid van onze weg. We zien een trein rijden en later een heel oud stationnetje. We besluiten er even af te gaan en nemen een kijkje bij het stationnetje. Wat een schattig gebouw. Net als de meeste andere huizen in Noorwegen, ook hier weer planten begroeiing op de daken. De deur zit op slot, kennelijk stopt de trein hier niet vaak, het is ook ver afgelegen van de bewoonde wereld, alleen één huis erachter, maar daar zal dan de spoorbediende wel wonen? We weten het niet. 
Bij de stad Oppdal besluiten we de route te verlaten en gaan we richting NP Dindalen. (Dindalshytta) Daar maken we een prachtige wandeltocht. We starten op een hoogte van 560 meter. Na drie kwartier zien we Uvssaetra, waar we naar toe gaan voor een bakje koffie met heerlijke wafel met slagroom en aardbeienjam. Daar worden ook nog andere dieren gehouden zoals kippen, geiten, konijnen en varkens; Anne is er niet weg te krijgen!  Terug naar het wandelpad en we besluiten toch de uitdaging aan te gaan voor de grote klim naar boven. Op het laatst lopen we voetje voor voetje de berg op, van opgeven is geen sprake; we moeten en zullen die top bereiken! Onderweg denken we regelmatig ‘Ja! Daar is het!’ Maar als we dan ‘daar’ zijn, ontpopt zich ineens weer een nieuwe  top, er komt geen eind aan. Uiteindelijk hebben we het plateau Snøfjellstjønnin met daarop uitzicht op de meren bereikt op een hoogte van 1169m, koud maar wat een view! We zijn helemaal trots. Nu de afdaling nog. Een kleine rekensom zegt ons dat we 20.15 uur terug bij de camper kunnen zijn, wauw! Even de pas erin want we moeten ook nog een overnachtingsplek zien te bemachtigen en nog eten. Ons flesje water blijft ook niet altijd gevuld. De watervallen en beekjes langs de route houden ons weer gezelschap evenals die schattige schaapjes (met 🛎) die je overal ziet lopen, wat een leven in vrijheid hebben zij toch! Het bordje BOM verlost ons; het betekent ‘slagboom’ dus de camper is nu vlakbij, we hebben het gehaald!! Nog even zoeken waar te slapen, via een pelgrimstocht route -hobbeldebobbel- toch maar langs de route een plek gevonden, voor het eerst moeten we betalen maar daar staat dan wel een douche en toilet tegenover, moak me gek 🤪! We besluiten niet ons restje van gisteren op te eten maar bestellen voor ieder een halve kip met friet en sla, wat smullen we. De bediende komt ons even melden dat ze 22.00 uur gaan sluiten dus door eten! We bellen nog even gezellig met het thuisfront en om 01.00 gaat eindelijk het nachtlampje uit, wat een geweldige dag weer!