Preikestolen en door naar het zuiden

We worden wakker met een licht zonnetje en uitzicht op het fjord, dat blijft toch bijzonder. De buurman in de camper naast ons heeft aardig liggen snurken! Ging dwars door twee tentdoeken heen. Evengoed hebben wij lekker geslapen! We ontbijten buiten, o nee, boeltje naar binnen want er vallen wat spettertjes regen. Even over tienen starten we de camper (hij laat ons gelukkig niet meer in de steek) en rijden we de laatste kilometers naar BaseCamp Preikestolen. Daar aangekomen nog even naar het toilet want dat kan onderweg niet. We moeten wel de toiletregels volgen, oké, we passen ons wel aan; zijn de beroerdste niet 🤣
We aanschouwen nog een video van de hike…. O jee, kunnen we dit wel aan…? Maar als we verschillende type mensen naar boven zien lopen, weten we het zeker: als zíj́ gaan, dan kunnen wij het ook! Om 10.50 uur starten we onze tocht. Even twijfelen we of we later moeten starten, de buienradar geeft voor even later een plens regen aan, maar hé, we gaan gewoon! De route gaat over keien, stukken rots, bruggetjes en heel veel stenen. Voor iedere stap die we doen, is het zoeken ‘waar zet ik mijn voet neer’, dat maakt de trip alleen maar nog leuker. Tussendoor bewegwijzering met daarop de afstand die we hebben afgelegd en nog moeten trotseren, we vinden het prima te doen. Af en toe een buitje en dan is het weer droog; de kleding passen we er steeds op aan. 
Onderweg zien we een lijn met Nepalese vlaggetjes. Op een bordje langs de route lezen we dat hier in 2013 en 2014 sherpa’s uit Nepal de paden dusdanig hebben geüpgraded dat ze veel beter begaanbaar zijn, wat een helden! Veel stenen en keien liggen ook zoveel als mogelijk waterpas. Slechts enkele keren moet je van een ronde helling af. Knap staaltje werk zeg!
En dan tellen we af, nog slechts enkele meters, de hoek en Preikestolen is zichtbaar! Fenomenaal!
We sluiten aan in de rij om foto’s te nemen en een video. Kijk mee hoe hoog het is. Bij een rand gaan we languit op onze buik liggen voor een foto, we zorgen dat we goed veilig in positie blijven, safety first!
Het is hier zo mooi dat we bovenaan onze meegenomen broodjes opeten, kunnen we nog wat langer van het uitzicht genieten, want wat een geluk dat het droog en redelijk helder is. Dan koelen we ook al snel weer af en we besluiten te beginnen aan de terugtocht.
Het begint te spetteren en later echt regen, het wordt niet meer droog. Nog beter opletten waar we onze voetstappen achterlaten, stenen en paden kunnen glad zijn, we zijn alert. Hulpdiensten zien we, incl. brancard naar boven lopen, het kan dus ook fout gaan. De man vertelt ons dat het bijna dagelijks gebeurt, tjonge!
Zonder kleerscheuren bereiken wij weer het punt waar we gestart zijn, precies 5,5 uur later. Helden zijn we! Dankbaar en trots zijn we!
In de camper doen we onze natte kleren uit en warmen ons op met een heerlijke kop soep. We bedenken welke route we gaan volgen, we hebben nog maar anderhalve dag hier in Noorwegen. Hoe gaan we die besteden?
De trip naar Kjeragbolten laten we voor wat die is. Morgen nóg een hike (en die is aanzienlijk pittiger dan die van vandaag) zien we niet zitten. We besluiten koers te zetten naar Mandal, helemaal in het zuiden. Daar is ‘het mooiste strand’ van Noorwegen, zo staat het in onze reisgids en laat het daar volgens de weerberichten nou net morgen zonnig zijn! 
Op de weg ernaar toe zien we door de regen heen prachtige paarse heide en ook vele fuchsia gekleurde bloemen. Die hebben we deze reis meer gezien, vast het jaargetijde daarvoor, het fleurt het landschap mooi op. We rijden nog wat maïsvelden voorbij, hebben we nog niet eerder in dit land gezien.
Een kleine file door een ongeval en tussendoor wisselen we ook nog achter het stuur. Om 21.30 uur bereiken we Mandal. We vinden in het bos Furulunden een mooie overnachtingsplek. Het regent nog wat, maar 23 uur belooft de app dat het droog wordt.