Horrornacht…. En weer door!

Het plekje waar we staan, blijkt toch niet zo handig. We liggen in bed en het houdt op met zachtjes regenen. De regen neemt toe en klettert nu naar beneden en erger nog, het begint enorm te waaien…! Noordwestelijke windstoten om ons tentdoek heen, nog even zo doorgaan en ik vrees dat we weggeblazen worden. Anne spreekt Mascha bemoedigend toe, maar Mascha vertrouwt het echt niet, het spookt zo buiten, eng gewoon. We besluiten midden in de nacht een slaapplek beneden in de camper te maken. Een krappe plek, maar dat nemen we voor lief. Het tentdoek krijgen we gelukkig tussen de windvlagen door, veilig naar beneden. Nu proberen te slapen, gelukkig lukt dat nog aardig.
Als we wakker worden schijnt zelfs de zon! Op buienradar zien we wat we boven ons hoofd hebben gehad, we hebben het doorstaan 😓 
We rijden verder op de Atlantic route die tot en met Bud loopt. We maken veel verschillende tussenstops bij mooie uitzichtpunten of voor een wandeling. Deze dag niet veel kilometers, we doen het rustig aan, tijd genoeg. We pakken de ferry van Solholmen naar Mordalsvågen, zien onderweg nog grote visfuiken in het water en bij Sandan, getipt door een dorpeling, treffen we een prachtig strandje aan waar we een duik in het zoute water nemen. Na een korte wandeling naar een rots met een enorme spleet (zie de video), verplaatsen we onze camper naast een zojuist aangekomen grote mobile home. Zo zitten we een beetje in de luwte want ook hier waait het hard, maar zo durven we het wel aan. We genieten van de pasta en het uitzicht. Een spelletje in de camper vult de avond verder, gezellig!