Homeless

Vanaf half 8 zitten we pontificaal klaar, wachten op de man met takel van de plaatselijke garage. Hij zou er vroeg zijn maar ‘vroeg’ blijkt nu een ruim begrip. Tegen 11 uur komt hij met zijn oplegger de minicamping op, inspecteert wat onder de motorkap. Nee, deze krijgt ook hij nu niet aan de praat, dus opladen die handel. Wij hoeven niet mee, over een half uur zal hij ons bellen voor de status. Wij besluiten naar het naastgelegen hotel te gaan waar ze een heerlijk zwembad hebben met zelfs een sauna. Ieder nadeel heeft zo zijn voordeel. We plonsen wat, warmen ons op, fitnessoefeningen voor de ‘kipfiletjes’, het geeft ons een voldaan gevoel. (Zie ook de video) Maar… geen update van de monteur. We bestellen een lunch, doen maar warm eten, dan hebben we dat alvast gehad, plonsen nog een keer en lekker die sauna in en dan gaan we toch zelf maar eens even bellen. In gebrekkig Engels begrijpen we dat het nog niet gefixt is, ze hebben van alles geprobeerd maar hij wil nog altijd niet starten. Een onderdeel (‘starter’) is besteld, deze moet uit Oslo komen en wordt naar verwachting morgen 12.00 uur geleverd. Nou, daar staan we dan. Nu zonder camping, zonder camper, wel met twee tassen met natte zwemspullen staan we op straat, homeless! En nu? We besluiten een ijsje te eten en bellen de alarmcentrale om ze te voorzien van deze status update en vragen om advies. De dame aan de lijn moet bij iedere vraag die we stellen even dingen nazoeken of ruggespraak houden, ze weet het zelf duidelijk ook niet. Afijn, we kunnen nu nog geen aanspraak maken op vervangend vervoer, dit kan pas na twee werkdagen. Die mogelijkheid bewaren we ook graag nog voor het geval het straks écht nodig blijkt te zijn. We besluiten richting de garage te lopen (via zijn telefoonnummer en Google het adres achterhaald) want na overleg met de eigenaar kunnen we daar in onze eigen camper overnachten, toch het fijnste. Zijn we morgen ook in de buurt om de voortgang te volgen, maar dat vertellen we er niet bij ;) 
Maar pffff 2,5 km met natte tassen de berg op, valt toch niet mee. We gaan liften, kijken of iemand ons mee wil nemen. Charmes in de strijd en kijk! De vierde auto stopt al voor ons. Een vriendelijk echtpaar brengt ons naar de plek des onheils. Meneertje blijkt niet alleen garagehouder te zijn, hij houdt ook nog wel van een feestje (was hij vanochtend daarom zo laat??). Buiten staat een heuse filmset, kan zo de film Cars in! Country en Western, party tafels, halve auto’s, een olievat, gebruikt als BBQ of biertap, hilarisch. Hier houden ze wel van een feestje. Aan het afval te zien, is hier aardig wat verslonden. “Alleen in het weekend”, verzekert hij ons. Nu weten we waarom  je op maandagmorgen geen actie van hem hoeft te verwachten. We hangen onze natte handdoeken aan ons fietsenrek, dat voelt lekker vertrouwd, en drinken een biertje, helemaal in stijl. De eigenaar laat de achterdeur voor ons open zodat we binnen naar het toilet kunnen of koffie kunnen pakken, erg aardig. We bakken nog een omelet en ach, nog één pilsje dan. Proost, alle hoop op morgen gevestigd!